تأثیر آموزش مهارت‏های اجتماعی بر کاهش اختلالات رفتاری دانش‏آموزان استثنایی پایۀ پنجم مدرسۀ مختلط کوثر زاهدان در سال 90-1389

علاوه بر نقایص جسمانی و محرومیت‏های ناشی از آن، ضعف مهارت‏های اجتماعی در کودکان استثنایی می‏تواند منشأ بسیاری از اختلالات رفتاری آنان شود. بنابراین هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت‏های اجتماعی بر کاهش اختلالات رفتاری این کودکان است. مطالعه حاضر به شیوه نیمه آزمایشی با بهره‏گیری از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شده است. جامعه آماری آن تمام دانش‏آموزان استثنایی پایه پنجم ابتدایی مدرسه مختلط کوثر شهر زاهدان در سال تحصیلی90-1389 می‏باشد که تعداد 24 دانش‏آموز دختر و پسر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه و در دو مرحله (قبل و 45 روز پس از اجرای برنامه مهارت‏های اجتماعی) مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر دو مرحله (پیش و پس از دوره آموزشی) پرسشنامه به صورت مصاحبه انفرادی تکمیل گردید. ابزار سنجش شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیکی و بخشی از آزمونSCL-90-R  جهت سنجش پرخاشگری و اضطراب بود. داده‏ها از طریق آزمون T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS 17 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته‏ها نشان داد دانش‏آموزان آموزش دیده در مقایسه با دانش آموزان آموزش ندیده اختلالات رفتاری کمتری داشتند. در نتیجه آموزش صحیح و مداوم مهارت‏های اجتماعی خصوصاً در مؤلفه‏های همکاری، ابراز وجود و خودکنترلی می‏تواند راه حل مناسبی برای کاهش اختلالات رفتاری کودکان استثنایی باشد.